رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند                      چنان نماند  چنین نیزهم نخواهد ماند

من ار چه در نظر یار خاکسار شدم                     رغیب نیز چنین محترم نخواهد ماند

چه جای شکر و شکایت ز نقش نیک و بد است        چو بر صحیفه هستی رقم نخواهد ماند

چو پرده دار به شمشیر میزند  همه را                  کسی مقیم حریم حرم نخواهد ماند

سرود مجلس جمشید گفته اند این بود                   که جام باده بیاور که جم نخواهد ماند

توانگرا دل درویش خود بدست آور                    که مخزن زر و گنج  درم نخواهد ماند

برین رواق زبرجد نوشته اند بزر                       که جزنکوئی اهل کرم نخواهد ماند

غنیمتی شمر ای شمع وصل پروانه                     که این معامله تا صبحدم نخواهد ماند

ز مهربانی جانان طمع مبُر حافظ                      که نقش جور و نشان ستم نخواهد ماند